به گزارش خبر دیشموک ، امامزاده میرسالار (ع)، قلعه تاریخی دیشموک، قلعه شاه منصور، دریاچه دیشموک، سد خاکی گراب، گوردخمه یا گوردالو و دیگر جاذبههای گردشگری دیشموک این روزها گردشگران زیادی را به خود جلب کرده است.
این جاذبههای همه از یک سو و عطر دل‌انگیز گل‌های بهاری و شکوفه‌های زیبا هر انسان با احساسی را در منطقه زیبای دیشموک به خود می‌طلبد.
راز و رمز طبیعت مناطق بخش دیشموک را نمی‌توان توصیف کرد؛ طبیعت در جشن بهاری این مناطق بکر آنچنان مسحور کننده است که خاطره سفر هر گردشگری به نقاط گردشگری شهر دیشموک و بخش دیشموک همواره در دل او خواهد ماند.
استقبال گردشگران نوروزی از دگرگونی طبیعت همواره در نخستین روزهای سال نو به چشم می‌خورد و طبیعت خدادادی و مناظر دیدنی باشکوه بخش دیشموک خاطرات فراموش نشدنی را در دفتر خاطرات سفرهای میهمانان نوروزی ثبت می‌کند.
طبیعت بکر و تپه‌های پوشیده از گل‌های رنگارنگ چشم‌اندازهای بسیار زیبایی را طراحی کرده است.
آنان که مشتاق دیدار از طبیعت خدادادی و آب‌های خروشان در کنار شالیزارهای سرسبز هستند، با سفر به بخش دیشموک قلعه تاریخی دیشموک و قلعه شاه منصور روستای لیراب ضمن دیدار از این مناطق و بهره‌مندی از طبیعت دل‌انگیز از مهمان‌نوازی مردم خونگرم این بخش برخوردار خواهند شد.
کوهستان‌ها به گلستانی پر از گل‌های وحشی رنگارنگ تبدیل شده و گل‌های زرد، آبی و قرمز در میان چمن‌های سرسبز دشت‌ها جلوه‌ای خاص به طبیعت شهر دیشموک و روستاهای اطراف آن بخشیده است.
مناطق روستایی از جاذبههای خوب گردشگری برخوردار هستند. فعالیت کشاورزی در این مناطق می‌تواند برای میهمانان دیدنی باشد.
مناظر و چشم‌اندازهای طبیعی در روستاهای بخش دیشموک بی‌نظیر است، درختان و گونه‌های مختلف گیاهی، رودخانه‌های خروشان و اماکن تاریخی در روستاهای لیراب، فارتق و اسفندان و درغک همه ساله پذیرای مسافران و گردشگران زیادی از سراسر کشور است.
شهر دیشموک با اقلیمی سردسیری و با ارتفاع یک‌هزار و ۹۰۰ متر از سطح دریا، دارای جاذبههای طبیعی و تاریخی بی‌نظیری است که متأسفانه آنچنان که باید معرفی نشده‌اند.
آب خروشان رودخانه معروف تنگ فارتق در دامنه کوه‌های پوشیده از گل و گیاه این منطقه چشم‌انداز بی‌نظیری را خلق کرده است.
همه ساله در ایام نوروز مهمانان و گردشگران زیادی از نقاط مختلف کشور راهی این دیار می‌شوند و در دل شهر دیشموک سفر به شمال کشور را تجربه می‌کنند.
امامزاده میرسالار (ع)، قلعه تاریخی دیشموک، قلعه شاه منصور، دریاچه دیشموک، سد خاکی گراب، گوردخمه یا گوردالو و دیگر جاذبههای گردشگری دیشموک این روزها گردشگران زیادی را به خود جلب کرده است.
امامزاده میرسالار (ع)
پس از روی کار آمدن بنی‌امیه و پس از آن بنی‌عباس، شیعیان به ویژه سادات که در واقع فرزندان ائمه اطهار بودند مورد ستم فراوان قرار گرفتند که تاریخ شرح حال این اجحافات را در خاطر دارد.
ایران به جهت آنکه از ابتدا از پایگاه‌های شیعی بوده است خود زمینه مناسبی برای مهاجرت سادات و امامزادگان به شمار می‌رود.
امامزاده میرسالار (ع) از نوادگان امام موسی کاظم «ع»، از جمله این تبعید شدگان حکومت‌های بنی‌عباس بوده که وجود مبارک ایشان از سویی مورد استقبال ایرانیان و بعدها مایه خیر و برکت معنوی و مذهبی برای مردمان این دیار بوده است.
مکانی که این امامزاده واقع شده از زیباترین مکان‌های دیدنی و فرح‌بخش بوده به طوری که زیبایی‌های رودخانه و کوهساران تنگ فارتق هر گردشگری را به وجد و طرب در می‌آورد.
قلعه تاریخی دیشموک
این قلعه از مکان‌های تاریخی است که قدمت لایه‌های زیرین آن به دوره اشکانی و ساسانی می‌رسد به ویژه سازه غربی صخره آن مرتبط با دوره اشکانی است.
بافت معماری جدید آن به دوره‌های زندیه و قاجاریه می‌رسد. حیاط شرقی آن مربوط به دوره زندیه و قاجاریه و حیاط غربی آن به دوره اول پهلوی برمی‌گردد.
بدان جهت که این قلعه از راهروهایی زیرزمینی در دو قسمت شرقی و غربی برخوردار بود لذا به مثابه دژی محکم و استوار بود که در دنیای گذشته تصرف آن کاری سخت و دشوار بوده است.
مردم منطقه معتقدند که واژه دیشموک برگرفته از دژ (دش) محکم می‌باشد. اینکه چه کسانی در طول قدمت این قلعه در منطقه حکومت می‌کردند باید گفت غبار گرفتگی پهنه تحقیق و پژوهش پاسخ دادن به این پرسش را ناکام گذاشته است.
تنها می‌توان گفت که در دوره معاصر به ویژه از عصر قاجاریه تا انقلاب ۵۷ این قلعه سکونت گاه کلانترنشینان بهمئی سردسیری از طایفه خلیل‌خان به ویژه تیره جعفرخانی آن بوده است.
قلعه تاریخی شاه منصور لیراب
در این مکان وجود سفال‌ها و همچنین بافت معماری حکایت از آن دارد که از عصر اشکانی و ساسانیان این قلعه وجود داشته است.
معماری مرتبط با دوره سلجوقی نیز در آن یافت شده که این احتمال وجود دارد قلعه شاه منصور در دوره سلجوقیان دژی محکم بوده است.
شبیه آنچه که شیعیان اسماعیلیه در مناطق دیگر چون الموت قهستان داشته‌اند و این احتمال نیز وجود دارد که شاید شاه منصور مظفری هنگامی که امیر تیمور گورکانی متواری شده بود و حتی قبل از آن نیز که بین حوزه مرکزی ایران و غرب مراوداتی داشته است در این محل نیز به ایجاد پایگاهی اقدام کرده باشد و هر چند که تاریخ دقیق حضور شاه منصور را در این محل ذکر نکرده است.
گوردخمه – گوردالو
این سنگ از نوع سنگ‌های استودان و استخوان‌دان است که در دوره پیش از اسلام طبق فرهنگ آریایی‌ها مردگان را در آن دفن می‌کردند.
از آنجا که آنان معتقد بودند اگر اجساد را بعد از مردن بلافاصله در خاک دفن می‌کردند باعث آلوده شدن زمین و سفره‌های آب زیرزمینی می‌شود و گیاهانی که در زمین‌های محل دفن مردگان می‌رویند مورد استفاده حیوانات اهلی از جمله گاو و گوسفند می‌شوند و انسان هم به دلیل استفاده از شیر و گوشت آن حیوانات دچار امراض می‌شوند به این دلیل هنگام مردن اجساد را در این سنگ که در ارتفاع بلند بود دفن می‌کردند.
پس از تجزیه اجساد استخوان‌های مردگان را در محلی نزدیک به خانه‌ها دفن می‌کردند. در گذشته این گوردخمه دربی سنگی داشته است که به مرور زمان تخریب شده و سنگ مذکور ظرفیت همزمان سه جسد را داشته است.
