به گزارش خبر دیشموک ، ، یکی از دلایل شکاف و بی عدالتی آموزشی و تحصیلی در بین مناطق روستایی- عشایری و مناطق شهری به نبود معلمان بومی برمی گردد. کمتر دانش آموزانی در مناطق عشایری درجات تحصیلی بالاتر از دیپلم را کسب می کنند، و در مناطق روستایی نیز دختران سهم کمتری از آموزش دارند. بسیاری از دانش آموزان به دلیل بی توجهی ترک تحصیل می کنند، یا به دلیل نبود معلم زن اجازه تحصیل پیدا نمی کنند. این بی عدالتی در استانی که جمعیت زیادی از مردمش در مناطق روستایی و عشایری هستند پررنگ تر است، چرا که به تبع این مسئله، سطح رشد آموزشی و اجتماعی جامعه روستایی و عشایری استان نیز پایین می آید.
اهمیت استخدام معلمان بومی زن
اگر آموزش و پرورش استان، بیشتر در منطقه عشایری سرمایه‌گذاری کند تا معلمان بومی زمام کار را در دست بگیرند، بخشی از مشکلات تحصیلی منطقه عشایری از بین می‌رود، چرا که معلمان غیر بومی در مسیر رفت‌وآمد بسیار دچار سختی می‌شوند و سطح آموزش و توجه معلم نیز پایین می آید.
بکارگیری معلم بومی و ثابت، برای این مناطق نخستین گام برای ایجاد عدالت تربیتی در این مسیر است.
۲۱۰ مدرسه عشایری در استان وجود دارد. عشایر استان از مسئولان کشوری انتظار دارند سهمیه ای برای جذب معلمان دختر در استخدامی ها به صورت مجزا دیده شود تا خلاء کمبود نیروی زن در مدارس عشایر پر شود.
به عقیده آنان سهمیه بومی فرزندان در مناطق عشایری استان باید بصورت مجزا دیده شود زیرا افراد غیر بومی که در آموزش و پرورش عشایر استخدام می شوند از سهمیه عشایر استفاده کرده و بعد از یکی دو سال منتقل می شوند که این مهم منجر به کمبود نیروی انسانی در مدارس آموزش و پرورش عشایر استان شده است.
آموزش و پرورش عشایر استان در بیشتر مواقع مجبور است برای پوشش تحصیلی از نیروهای نهضتی، سرباز معلم، استخدامی های جدیدالورود ماده ۲۸ و غیره استفاده کند که کیفیت آموزش بسیار پایین می آید. حتی در برخی از مناطق عشایری آموزش و پرورش عشایر مجبور به گماردن سرباز معلم به عنوان مدیر مدرسه می شود.
انتهای پیام/
- نویسنده : مالک آهنگ
