در هر کشوری یکی از نیازهای اولیه غذایی، گوشت و لبنیات است و شغل مردم دامداری و کشاورزی است. در ایران و خصوصا استان عشایری ما، کهگیلویه و بویراحمد و بخش دیشموک که دارای تعداد دام زیادی است و شغل اصلی مردم نیز دامداری و کشاورزی است.
با توجه به فرامین اقتصادی رهبر معظم انقلاب در سال های اخیر و شعار سال “جهش تولید” تولید باید به حداکثر ممکن برسد و این مهم مقدور نیست جز با تامین زیرساخت لازم و همچنین آموزش نوین چون اصلاح نژاد دام و جایگزینی سبک زراعت و باغداری ،کاشت زعفران، موسیر، درخت بادام، انجیر و انگور دیم.
شهر دیشموک دارای کمترین خدمات شهری از جمله آسفالت، جدول مناسب، پارک بازی، چمن ورزشی برای اوقات فراغت جوانان، کارخانه یا شهرک صنعتی برای اشتغال جوانان است.
شهرداری دیشموک طرح جمع آوری دام از سطح شهر دیشموک را کلید زده است که از طرفی باعث کم شدن تولید گوشت قرمز و از طرفی باعث حاشیه نشینی و کارگری مردم بالاخص جوانان دیشموکی در شهرها و استان های همسایه می شود و متعاقب آن بالا رفتن نرخ اعتیاد، بیکاری، بزه‌کاری، فساد اخلاقی و مشکلات روحی روانی و منتج به اختلافات خانوادگی، خودکشی و طلاق می شود.
شهر نیاز به زیرساخت‌های ذکر شده الالخصوص ایجاد شهرک دامداری برای احیای دامداری و اشتغالزایی جوانان منطقه دارد تا دیشموک بتواند به تولید گوشت قرمز کشور کمک کند.
مسئولین بخش و شهر دیشموک باید زیرساخت برای اشتغال ایجاد کنند و زیبایی بوم شهری را فدای اقتصاد و اشتغال مردم نکنند.
به جز کارمندان دولت، دیگر ساکنین شهر دامدار و کشاورز هستند و نیازمند آموزش، کمک برای رونق کار، و تغییر فرهنگ سنتی کار برای تولید بیشتر را دارند.
با ورود قوه قهریه دامداران را به حاشیه نشینان شهرهای همسایه برای کارگری کردن مبدل نکنیم و با فراهم کردن زیرساخت های لازم رونقی به تولیدات بومی منطقه دیشموک داده شود که از قبل آن بسیاری از معضلات اجتماعی نیز برطرف خواهند شد.
منصور فرهادی دوست
