عبدالله گنجی مدیر مسئول روزنامه جوان در سرمقاله این روزنامه در مطلبی تحت عنوان « امام، بسیج و جنگ نرم» نوشت: سالگرد تشکیل بسیج مستضعفین توسط حضرت امام بهانه‌ای است تا به بعدی از مأموریت بسیج و توقع امام از آن بپردازیم. واژه «جنگ نرم» بعد از فتنه ۱۳۸۸ وارد ادبیات سیاسی ایرانیان شد و قبل از آن از مفاهیمی مانند «عملیات روانی» یا «تهاجم فرهنگی» و… استفاده می‌شد.
اکنون که ۳۲ سال از آخرین پیام امام به مناسبت هفته بسیج می‌گذرد می‌توان از زاویه دیگری نیز به آن پیام نگریست.
همگان می‌دانند حضرت امام چه قبل از پیروزی انقلاب اسلامی و چه بعد از جنگ تحمیلی هیچ موقع خشونت و سلاح را توصیه نکردند. سخت معتقد بودند اگر مردم همراه نباشند هیچ اقدامی به سرانجام پایدار نمی‌رسد.
اما آنچه در این نوشتار به آن می‌پردازیم این است که حضرت امام بلافاصله بعد از اتمام «جنگ سخت» جنگ نرم را پیش‌بینی کرده بودند و آنچه دیگران در آیینه می‌بینند ایشان ۳۲ سال پیش در خشت خام می‌دیدند.
برای فهم اهمیت موضوع ذکر دو نکته نسبت به آخرین پیام امام برای سالگرد تشکیل بسیج ضروری است؛ اول اینکه دستور تشکیل بسیج دانشجو و طلبه (تنها قشری از بسیج که امام بنیان گذاشت) از سوی ایشان بعد از فراغت از جنگ سخت و نظامی بود؛ بنابراین می‌توان گفت امام در چشم‌انداز آینده انقلاب اسلامی جنگی را می‌بینند که محور آن حوزه و دانشگاه است و نه نیرو‌های مسلح کشور.
دوم اینکه آنچه امام در آخرین پیام از دانشجویان و طلاب بسیجی مطالبه می‌کنند به کلی رنگ و بوی نظامی ندارد. امام در جنگ نرم از داخل جبهه خودی نیز غافل نبودند و از قضا در همین جا برای خود طلب مرگ کردند. تا سال ۷۹ و ۱۱ سال پس از پیام امام بسیج دانشجو و طلبه حق هیچ گونه فعالیت نرم درون دانشگاه را نداشتند. فقط می‌توانستند به میدان تیر و مانور بیرون دانشگاه عزیمت نمایند. غفلت ۱۱ سال از محتوای پیام دوم آذر ۱۳۶۷ امام نابخشودنی است و دقیقاً در همین فضا بود که مقام معظم رهبری کسانی را که نمی‌گذارند دانشجویان ما سیاسی باشند لعنت کردند.
مطالبات امام در آن پیام کارکرد نظامی ندارد. آنچه امام می‌خواهند کاملاً منطبق بر جنگ نرم است که تا سال‌های اخیر قابل فهم نبود، زیرا بسیج را با لباس سیاسی نظامی و کلاشینکف می‌شناختند و تمام.
مطالبات امام هم جنبه سلبی دارد و هم جنبه ایجابی. آمیزه‌ای از «ترویج نرم»، «هجوم نرم»، «مقاومت نرم» و «دفاع نرم» بود. نفوذی که از سال ۱۳۹۴ در کشور مطرح شد، حضرت امام آن روز درباره‌اش هشدار داده بودند و یکی از کار‌های بسیج دانشجو و طلبه را مقابله با نفوذ اجانب در مراکزشان اعلام کردند (سلبی).
اما در بعد ایجابی نیز حل مسائل اعتقادی بسیجیان و ترسیم چارچوب‌های اسلام ناب محمدی (ص) را نیز به این دو مراکز واگذار کردند و پاسداری از استقلال ایران خصوصاً استقلال سیاسی را نیز به این دو مرکز سپردند که: «فرزندان بسیجی‌ام پاسدار اصول تغییرناپذیر نه شرقی و نه غربی باشند.» تاریخ بعد از امام نشان می‌دهد که کانون مبارزه با انقلاب اسلامی و در عین حال کانون دفاع از انقلاب اسلامی در این دو مرکز بوده است.
انحرافات اعتقادی از اسلام مدنظر امام (اسلام سیاسی یا اسلام ناب محمدی (ص)) از حوزه کم بیرون نزده و انقلاب اسلامی بار‌ها با نفوذ اجانب در دانشگاه‌ها تا مرز بحران پیش رفته است. نتیجه اینکه امام راحل برای فردای انقلاب اسلامی نگران دشمنان مسلح خارجی نبودند که نگران جنگ نرم بودند و مرتب نسبت به حفظ سلامت محیط دانشگاه‌ها و دانشسرا‌ها (تربیت معلم) هشدار می‌دادند و در خصوص حوزه نیز فرمودند: «استکبار وقتی از نابودی مطلق روحانیت مأیوس شد دو راه را برای ضربه زدن انتخاب نمود.
ارعاب و زور و دیگر خدعه و نفوذ در سال‌های اخیر که زور کارگر نشد و راه‌های نفوذ تقویت گردید» و معتقد بودند که اولویت فعلی آن‌ها خدعه و نفوذ است که از مقدس‌نما‌های متحجر و بی شعور تا طرفداران اسلام امریکایی را دربرمی‌گیرد. اکنون و با رشد تکنولوژی‌های ارتباطی و اطلاعاتی جنگ نرم ابعاد پیچیده‌ای به خود گرفته است.
از نفوذ تا ترویج لذت‌گرایی در این پیوستار قابل مشاهده است. آنچه در جنگ نرم آینده باید بیشتر نگران آن بود مقابله مدعیان دین با انقلاب اسلامی است، نه لیبرال‌ها و غربگراها. این جماعت کسانی هستند که امام درباره اسلافشان فرمودند: «در ۱۵ خرداد ۴۲ مقابله با گلوله و تفنگ و مسلسل شاه نبود که اگر تنها این بود مقابله را آسان می‌نمود، بلکه علاوه بر آن از داخل جبهه خودی گلوله حیله و مقدس‌نمایی و تحجر بود، گلوله زخم زبان و نفاق و دورویی بود که هزار بار بیشتر از باروت و سرب جگر و جان را می‌سوخت و می‌درید» و این داستان جنگ نرمی است که مستقیماً بر استاندارد‌های غربی سوار نیست، اما پوسیدگی از درون را رهنمون می‌شود.
آن میدانی که بسیجی باید در آن بایستد تا فضیلت‌های اصلی انقلاب زنده بماند همین نقطه است، این همان مدلی است که امیرالمؤمنین (ع) با آن عظمت را فشل کرد و همان هلهله «ابشرو بالجنه یا جندالله» صحنه کربلاست که حسین بن علی (ع) را به قربانگاه برد. جنگ نرم امروز درون دینی و درون خانگی است. جنگ فرهنگی غرب شکست خورده و بستر خود را عوض کرده است. یارگیری از درون خانه و تولید پیاده‌نظام، محور جنگ نرم امروز است.
انتهای پیام/
