به گزارش خبر دیشموک؛ روح الله اسفرم از دوستان نزدیک زنده یاد علی یار رجبی و هم بازی ایشان در مطلبی بصورت ساده و شفاف در وصف زنده یاد رجبی نوشته است:
و کاپیتان علی هم رفت،رفتنی تلخ و سوزناک و جگر سوز، کاپیتان اخلاق رفت،کاپیتان اخلاق رفت،کاپیتان فوتبال رفت،کاپیتان والیبال رفت،کاپیتان شطرنج و تنیس رفت.
علی کاپیتان بود کاپیتان خوبی ها،علی فقط کاپیتان نبود ،سرآمد بود،علی نماد اخلاق بود،نماد پهلوانی بود،نماد نجابت بود،نماد استقامت بود،علی نماد ورزش دیشموک بود.
در کنارش همه فرهنگی بودند،اما علی الگویشان بود،یک نفر بگوید من تا حالا عصبانیت را در چهره علی دیدم،اگه هست بگوید،یک نفر بگوید اخم علی را دیده ام ،اگه هست بگوید.
کاپیتان تو را خدا بلند شو،در روزگاری که دیشموک گرد گرفته از غبار غم،غبار فقر،غبار محرومیت،چهره اش غمگین بود،دلخوشی جوانان و البته پیران به دیدن قامت رعنای علی در زمین فوتبال بود،تشنه تماشای مرامش بودند،تشنه دیدن روح جوانمردی و انسانیت و اخلاقش بودند،تشنه انگیزه ای و توانی بودند که در ۵۵سالگی همچون جوانی بیست ساله بلند می شد و سر می زد.
بارها شکست اما محکم‌تر از دیروز بلند شد،علی آقا تو که قبل از هر مسابقه جمع‌مان می کردی و اول می گفتی اخلاق،اخلاق ،اخلاق،بعدش همه باهم یاعلی،علی آقا مگه یادت رفت که می گفتی ما پیشکسوتیم،جوانان کنار زمین ما را نگاه می کنند،بچه ها مواظب رفتارتان باشیدکه این جوانان از شما یاد می گیرند،علی آقا تو چرا در برابر هر بد اخلاقی فقط لبخند می زدی،علی آقا خودت همیشه می گفتی دنیا ارزش ناراحتی نداره،اما تو که تمام دنیای ما را نابود کردی،تو که می گفتی به حال دنیا غم مخورید،پس چرا این همه بار غم بر دوش ما گذاشتی!!!!
کاپیتان این رسمش نبود،کاپیتان یادته وقتی در زمین فوتبال ملامتت می کردیم که چرا اینقدر بی خیالی،می گفتی اگه برای برد وباخت بازی می کنین ،من نیستم،می گفتی ما برای سلامتی روح و جسممان در این سن ورزش می کنیم،اما تو که دیگر سلامتی برای روح و جسم ما برجای نگذاشتی،علی آقا تو را قرآن اگه میشه بلند شو تا فقط یکبار دیگر لبخندهاتو ببینیم،کاپیتان حداقل بلند شو تا بازوبندتو ببندیم.
بازوبند ببندیم و بهت بگیم اخلاق و مرام و پهلوانی و نجابت و استقامت را با خودت خاک کن،علی آقا به قرآن ما هیچکدوم لیاقت بازوبندتورا نداریم،علی آقا تو روح یه شهر را با رفتنت آزرده کردی،مگه میشه دیشموک را بدون علی یار فرض کرد،بله حتما به خودت گفتی اینا همه فراموشکارند،ولی اشتباه کردی علی آقا،همه را می شود فراموش کرد ولی علی را نه،یادته همیشه به شوخی بهت می گفتم کاش پدر تو هم بمیره تا چهل روز زمین فوتبال از دستت راحت باشه،ماهم راحت باشیم،آخه این رسمش بود که داغ بر قلب پدر بگذاری،یادته که می گفتی هر کی بمیره برام آسونه فقط نمی خوام مرگ مادرمو ببینم، آخه بی وفا تو که با رفتنت مادرتو زنده ذلیل کردی،تو یه شهر و غمگین کردی،علی آقا ما هم دیگر قلبمان مرد،بدرود کاپیتان ،بدرود سنگ صبور،بدرود تکیه گاه روزهای سخت،بدرود علی،بدرود. بدرود رفیق
انتهای پیام
- نویسنده : وحید آهنگ
